ΓΙΑΣΕΜΊ
Η στάση του λεωφορείου δεν ήταν μακριά απ’ το στρατόπεδο, πέρασα την πύλη με την άδεια στην τσέπη…πέντε ημέρες ολόκληρες! Μάιος μήνας, το κάλεσμα της Φύσης…δυνατά, επιτακτικά, ηχεί σ’ όλες μου τις αισθήσεις, μ’ ένα πήδημα ακροβάτη πήρα το πιο αργοκίνητο, για τα είκοσι μου χρόνια μεταφορικό μέσο!
Σ’ αυτή την ηλικία οι σκέψεις για όλα είναι απλές, οι αποφάσεις γρήγορες, το ψέμα, η εκδίκηση, το μίσος, η απάτη, η προδοσία, λέξεις θολές, απροσδιόριστες, που χρησιμοποιούν άλλοι μόνο…ίσως! Τα συμπεράσματα εύκολα, αβασάνιστα, κρίνεις και δικάζεις τους ενόχους, χωρίς ελαφρυντικά, η α λ ή θ ε ι α …μια προκλητικά…γυμνή! Πως διάβολε δεν την βλέπουν? Αρρώστιες και φτώχεια, θήτες και θύματα, γεράματα, μνημόσυνα, κηδείες, φυλακές και αναμορφωτήρια, δεν σε αφορούν, τα προσπερνάς!
Είναι Μάης, κεντημένα με λουλούδια τα μπαλκόνια κ’ οι αυλές, θαρρείς ζωγραφισμένα, στους πάγκους στ’ ανθοπωλεία, παντού λουλούδια και χρώματα χίλια, πουθενά το γκρίζο, άφαντο το μαύρο! Αγκάλιασα την Μάνα μου σφίγγοντας την δυνατά, την σήκωσα ψηλά και στριφογυρίσαμε μαζί στην αυλή μας που είχε ντυθεί μαγιάτικα, μ’ αρχηγό το γιασεμί, δυνατό λουλουδιασμένο να σκεπάζει τον μαντρότοιχο. Πέταξα τα ρούχα της στολής που με πίεζαν αφόρητα, σαν σφιγμένες χειροπέδες. Ο στρατός το παράλογο που παράγει δίκαιο! Μια δυσάρεστη παρένθεση στα είκοσι μου χρόνια, που θα περάσει. Κ’ όμως (τώρα ξέρω) "το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι της Ζωής όπως αυτή είναι στην πραγματικότητα, χωρίς φτιασίδια και μακιγιάζ, έτσι όπως δεν μας την έμαθαν στα σχολεία, στην Εκκλησία στην οικογένεια"! Πολεμιστές, ήρωες, ηγέτες, φωτεινά παραδείγματα, νικούν το κακό, την διαφθορά και τις δολοπλοκίες που υπάρχουν, μόνο σαν… εξαιρέσεις!
Ποιητές, με κριμένα νοήματα, γράφουν γρίφους και χρησμούς, λογοτέχνες συγγραφείς με τα έτοιμα (χάπι εντ) κρύβουν επιμελώς την βρωμιά, την λάσπη, την σαπίλα, που την συντηρούν έτσι ή την παράγουν οι ίδιοι.
Κανείς δεν διαμαρτύρεται δεν καταγγέλλει εκτός απ’ ΕΚΕΊΝΟΝ που πέθανε ατιμασμένος στον ΣΤΑΥΡΌ!
Συνέχεια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου