ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ Γ΄
Η
ορχήστρα στο βάθος έκανε ότι μπορούσε για να φτιάξει το κέφι στην γιορτή αλλά
αυτό στην πραγματικότητα άναψε μόλις βγήκε η τραγουδιάρα, με τολμηρό μίνι και κολλητό
φόρεμα! ΒΑΘΥ ΤΟ ΝΤΕΚΟΛΤΕ και κουνήματα με… νόημα ξεσήκωσαν τους στερημένους
σμηνιταράδες και όχι μόνο. Σίγουρα ήταν
μια καλά οργανωμένη γιορτή αλλά η συμμετοχή μου ήταν ελάχιστη, παρατηρούσα όσα γίνονταν
ψυχρός και απαθής χωρίς διάθεση για φαγητό και καλαμπούρια, ίδιος ανάπηρος με
το καροτσάκι του στην μέση μιας πίστας χορού.
Ο εγωισμός μου βαριά πληγωμένος απ’ τα τελευταία γεγονότα ζητούσε
απεγνωσμένα κάπια δεκανίκια, για να μπορέσει να σηκωθεί πάλι στην όρθια
στάση! Όχι έτσι είπα μονολογώντας πρέπει
να δεχθώ ότι έπαιξα κ’ έχασα, πρέπει να διδαχτώ από τα λάθη μου, και να μην τα
επαναλάβω ποτέ πια στο μέλλον. Ναι θα
έπαιρνα εκδίκηση όχι βέβαια σ’ εκείνη, δεν είχε άλλωστε κανένα νόημα, γέμισα το
ποτήρι μου και το τσούγγρισα με τα μπακούρια της παρέας, ήρθε το κέφι μαζί με
μια έντονη επιθυμία για μια νέα περιπέτεια.
Και να η… «περιπέτεια» ήρθε
συνοδεία μ’ έναν Α.Μ.της πύλης δεν το πιστεύω!
Ήταν αυτή…με τζίν φόρεμα πολύ μίνι και μπότες ψηλοτάκουνες, κρατώντας
δυο τρία περιοδικά διπλωμένα μαζί με την τσάντα της, σκούρα γυαλιά και μαλλιά
πολύ κοντά κομμένα σε ανδρικό στιλ.
Γελούσε όταν μ’ αγκάλιασε, γιατί βρεθήκαμε μέσα σ’ αυτόν το χαμό…μα ποιό
πολύ (είμαι σίγουρος) από την δική μου έκφραση!
Φύγαμε αγκαζέ χωρίς να την συστήσω στα μπακούρια αφήνοντας τα
σύξυλα! Μ’ έπιασε πανικός γιατί ούτε που
θυμόμουνα τ’ όνομά τις κάπως Νίτσα, Πίτσα η Λίτσα περάσαμε από την πύλη έξω που
ήταν μερικά παγκάκια για τους επισκέπτες.
Κάτσαμε εκεί κάτω από τα πεύκα,
μύριζε όμορφα, σαν την Άνοιξη που μοσχοβολούσε επίσης στις μέρες της τις
πρώτες!
«Το’
σκασα από το πασχαλιάτικο γλέντι στον Κολωνό, κάποιος μου είπε ότι όλα τα στρατόπεδα
είναι ανοιχτά για επισκέψεις σήμερα Πάσχα, και νάμε…»
Συνέχεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου